Ένα όνειρο, χίλιες πραγματικότητες

Έξω βρέχει, κάνει κρύο και εσύ δεν είσαι εδώ να με πάρεις αγκαλιά και να με σφίξεις. Και κάτι τέτοιες μέρες θυμάμαι αυτά που πέρασαν και έζησα, μαζί σου αλλά και χώρια σου. Ταξίδια σε άλλες χώρες μακρινές και ονειρεμένες… Και τώρα είμαι εδώ σε τόπους που δε με «χωρούν». Σε τόπους που μεγάλωσα αλλά δε με νοιάζει, δεν τους θέλω.

Και κάθομαι και πίνω, πίνω τις αναμνήσεις από παλιές φωτογραφίες, ρουφάω χαρά και ταξίδια μέσα από χαμένες φωτογραφίες. Έτσι ταξιδεύω πλέον, κοιτώντας παλιές φωτογραφίες. Και δεν είσαι εδώ. Και εγώ ουρλιάζω από ενοχή που δεν μπορώ να είμαι εκεί να σε αγκαλιάζω. Να σε κοιτάω για ώρες ολόκληρες, να μιλάμε για τα παλιά και να σχεδιάζουμε τα καινούργια.

Σα να μην έπεφταν ποτέ

Σήμερα κοιτούσα τον ουρανό και σκεφτόμουν. Μετά τη βροχή υπήρχε στην ατμόσφαιρα ένα χρώμα κίτρινο λες και βρισκόμασταν σε μία γυάλα και το φως του ήλιου δεν μπορούσε να μας φτάσει… και τα σύννεφα είχαν καταταχτεί σε σειρά, στρογγυλά και αφράτα λες και περίμεναν μα πέσουν στο έδαφος σαν χιονοστιβάδες. Χιονοστιβάδες που με το που πέσουν θα εξαφανιστούν από τη μιζέρια που περιβάλει αυτόν τον κόσμο. Γιατί κανείς δεν ονειρεύεται πλέον.

Και περπατώ μέσα σε αυτήν τη γυάλα και νιώθω ξένη, σαν κάποιος να με έριξε σε ένα όνειρο χωρίς τέλος, σε έναν ύπνο βαθύ χωρίς ουσία. Να προσπαθώ να ξυπνήσω μα τίποτα. Να μην μπορώ να κουνήσω χέρια και πόδια. Μόνο το μυαλό μου να ουρλιάζει για άλλη μία φορά για το πόσο σε αγαπάει και πόσο θα ήθελε να ξυπνήσει από αυτόν τον λήθαργο και να αντικρύσει τα μάτια σου και το χαμόγελό σου. Και δεν μπορώ, δε κουνιέμαι. Σα μια σκιά να με πατά στο στήθος και να μη με αφήνει να ζω. Με παραλύει και με απομακρύνει από εσένα και από καθετί που αξίζει να παλέψεις σε αυτόν τον κόσμο.

Και ξυπνάω ιδρωμένη, μπερδεμένη εάν αυτό που μόλις ονειρεύτηκα ήταν δικό μου όνειρο ή αλλουνού, μπερδεμένη εάν έγινε ποτέ. Κοιτώ δίπλα μου και είσαι εκεί. Κοιμάσαι τόσο ήρεμα σα να μην άκουγες τις ατελείωτες κραυγές μου όλη νύχτα. Σηκώνομαι και αισθάνομαι κάτι στο πάτωμα. Κάτι παλιές φωτογραφίες πεταμένες από εδώ και από εκεί. Χαμένες στο χρόνο, από χώρες μακρινές και ονειρεμένες. Από χώρες που ξεπερνούν τα όρια των ονείρων. Και τότε κατάλαβα.