Το Βλέμμα




Ένα σου φιλί να είχα, μια αγκαλιά, μια λέξη σου μονάχα θα μου έδινε τα φτερά και τη δύναμη να πετάξω μακριά και να αφεθώ στα όνειρά σου και στις αναμνήσεις μιας ατέλειωτης και μοναδικής περιπέτειας, της αγάπης. Μία και μόνο ματιά σου με ωθεί να θέλω να κατακτήσω τον κόσμο όλο! Αχ και να σ’ είχα εδώ τώρα, μέσα μου να ζούσες και να ζούσαμε μαζί τη ζωή που οι ψυχές μας ποθούν τόσο πολύ να μοιραστούν. Σε νιώθω. Στα άβατα της ψυχής και του μυαλού, στις απέραντες πεδιάδες της καρδιάς μου, που κλαίει σπαραχτικά για ένα μονάχα βλέμμα σου και πεθαίνει για το φιλί σου, που θα σημαίνει και την ανάστασή της και την απελευθέρωσή της από τα δεσμά του εγωισμού, που τόσο την έχουν κουράσει και παγώσει…
Μίλα μου, κι ας μην είσαι εδώ. Αγάπα με κι ας μη σε ξέρω. Σε θέλω, όπως η γη τον ήλιο και η πλάση το νερό. Σε χρειάζομαι και δε θα πάψω ποτέ να ελπίζω γιατί μου έδωσες και μου δίνεις, με ένα σου μονάχα βλέμμα αυτό που πάντα ήθελα-σιγουριά. Σιγουριά για το μέλλον, τη ζωή, την αγάπη, αλλά κυρίως σιγουριά για μένα. Είσαι το Άλλο μου Κομμάτι, κι ας μην το ξέρεις… ακόμη.