Ερωτική Επιστολή

Ο έρωτας και εσύ

Πόσα θέλω να σου πω, μα η νύχτα δε μ’ αφήνει;
Πόσο θέλω να αφεθώ, μα η σκέψη δε μου δίνει;
Η αγάπη σου είναι κάτι που ποθώ,
Αλλά ούτε εγώ ξέρω πια τι είναι αληθινό.
Νιώθω ότι ποτέ δε θα σε έχω,
Αλλά όσα ζήσαμε μαζί αξίζουν όσο η ζωή. Η δική μου.
Είσαι αυτό που δεν μπόρεσα ποτέ να σου πω, αυτό που δε μπόρεσα ποτέ να γίνω, μια αγάπη αληθινή, μία έμπνευση και μια πνοή μόνο για όνειρα, μόνο για ζωή.
Είσαι η αλήθεια μου και όλα τα ψέματα μου,
Όσα δεν μπόρεσα να δω και όσα είναι δικά μου.
Η ανάσα του κορμιού μου και τα φτερά της φωνής μου
Η αρχή της ζωής μου, η φωνή της ψυχής μου.
Η ξαφνική λάμψη, στο φως της οποίας αισθάνομαι,
Και όταν σβήνει, θέλω και εγώ να χάνομαι,
Όπου κι αν πάει, αρκεί να είμαι δίπλα σου
Να σε νιώθω, να σε αγγίζω, να σου μιλάω, να σου γελάω, να σ’ αγκαλιάζω.
Είσαι ό, τι δεν τόλμησα ποτέ ως τώρα να αποκτήσω, να διεκδικήσω.
Κάτι δικό μου, μα τόσο ξένο
(είμαι δική σου)
Το βλέμμα σου υπνωτικό, το χάδι σου μαγικό.
Πού πήγες και άφησες μια αγάπη στο κενό;
Γύρνα εδώ, σε θέλω τόσο
Μα δεν μπορώ γι’ άλλη μια φορά την καρδιά να πληγώσω
Ίσως για σένα το μπορώ. Μάλλον, Σ’ αγαπώ.

Γράφτηκε στις 25/03/2009 για έναν άνθρωπο που μου άλλαξε τη ζωή.