Friday, December 14, 2012

«Κάτι»


Κάτι κυλάει μέσα μου,
βαθύ και απροσδιόριστο.
Σαν τους δείκτες του Χρόνου
που τρέχουν άφοβοι
στου κόσμου τις στοές.
Με κυνηγά, άβολο στη σκέψη.
Ανόθευτο, ανύπαρκτο,
μα ζωντανό σαν τα κύτταρά μου.
Δεν ξέρω, το κοιτώ.
Ξένο και άσχημο.
Μα είναι εδώ,
ζωντανό, ζωντανό.

Ω ψυχή μου θλιβερή,
μονάχη είσαι τώρα.
Στου κόσμου τις ανάγκες
δε μπορείς,
κουτσή να συνοδεύεις αγκαλιές. 

Monday, December 3, 2012

Σκέψεις για το Νοέμβρη



Τον Οκτώβριο δεν τον θυμάμαι πολύ η αλήθεια είναι. Έφυγε και με άφησε γρήγορα και ανώδυνα χωρίς πληγές. Δε με χτύπησε, ούτε με μάτωσε. Μου πρόσφερε συμπόνια και κάποια ψήγματα αγάπης. Ο Νοέμβρης από την άλλη με πρόδωσε οικτρά. Πάντα αυτός ο μήνας είναι ύπουλος. Μπορεί να σου τη φέρει εκεί που δεν το περιμένεις. Και στο τέλος να σε κοιτάξει κατάμουτρα, όταν θα μπαίνει ο Δεκέμβρης, και με θράσος να σου πει «πάλι σε νίκησα». Μετανιωμένη και εγώ από τη νίκη του σέρνομαι, προσπαθώντας να ανασυντάξω τα ρημάδια τα συντρίμμια που άφησε πίσω, μέσα σε αφόρητο κρύο να αναγεννηθώ.

Πολύ ύπουλος ο Νοέμβρης. Δημιουργεί προσδοκίες και τρέφει τα όνειρά σου με τέτοια ευκολία που θα έπρεπε να τον υποψιαστείς εξαρχής. Πώς όλα αλλάζουν τόσο γρήγορα προς το καλύτερο; «Ναι γιατί έχει έρθει πια η ώρα» σκέφτεσαι. Μα την ίδια στιγμή που σε γεμίζει, με μία κίνηση σε αδειάζει η αδιαφορία και το μίσος του Νοέμβρη. Του αρέσει να σε βλέπει να γκρεμίζεσαι, με την ίδια ευκολία που έχτισες, λίγες ημέρες νωρίτερα. Μα έτσι είναι αυτός ο μήνας, πάντα έτσι ήταν. Δίχως ντροπή και τύψεις σου ζητά να παραιτηθείς από όλους και από όλα, να τα παρατήσεις και να σωριαστείς. Με απώτερο σκοπό τι; Την απόλυτη ταπείνωσή σου και το αίσθημα της ευφορίας της νίκης. Αυτό θέλει. Να σου αποδεικνύει κάθε χρόνο ότι όλη η πρόοδος που κατάφερες είναι ψεύτικη, ότι μπορεί να γκρεμιστεί σε δευτερόλεπτα. Ότι ακόμη σε νικά χωρίς αντίσταση.

Και τον μισείς για αυτό. Τον μισείς, όσο δε μίσησες ποτέ άλλοτε κάποιον μήνα του Χρόνου. Μα τον φοβάσαι κιόλας, τον τρέμεις. «Μπαίνει Νοέμβρης» αναλογίζεσαι και ξαναρχίζεις να χτίζεις, μήπως και τον πείσεις αυτή τη φορά ότι κάτι κατάφερες μέσα στο χρόνο που πέρασε, ότι δεν ενέδωσες, ότι δεν εγκατέλειψες. Και ξέρει ότι τον φοβάσαι και ξέρει ότι τον μισείς, διότι τρέφεται από αυτό. Ναι, τρέφει τη δύναμή του από τις αδυναμίες σου. Σε οικτίρει και εσύ αντί να αντιταχθείς, τον φοβάσαι, σκεπτόμενη τις συνέπειες της μάχης.

Μα τώρα πέρασε και αυτός ο Νοέμβρης, αφήνοντας για άλλη μία φορά συντρίμμια στους δρόμους των ονείρων. Υπενθυμίζοντας σου ότι του χρόνου πάλι θα είναι εδώ, πιστός στο ραντεβού και τις ψεύτικες υποσχέσεις που λες στον εαυτό σου. Και τότε πάλι θα αναγκαστείς να τον αντιμετωπίσεις. Αχ και τι δε θα έδινες να έπεφτες σε λήθαργο τέλη Οκτωβρίου και να ξύπναγες Δεκέμβρη, έτοιμη να καλωσορίσεις τη νέα χρονιά. Και όμως θα είναι εκεί. Σταθερός παράγοντας της δυστυχίας σου και εσύ μέχρι να έρθει θα ονειρεύεσαι, μπας και καταφέρεις και αυτή τη φορά να τον νικήσεις. Που ξέρεις, ίσως. 

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να φοβάσαι.