Thursday, January 26, 2012

Ένας βούρκος που τον έλεγαν 'κρίση'


Καλησπέρα εαυτέ μου. Ελπίζω να μην σε απασχολήσω πολύ και απόψε. Θα είμαι ειλικρινείς μαζί σου. Έχεις βουτηχτεί στο βούρκο που λέγετε ‘κρίση’ και δεν λες να κάνεις κάτι για αυτό. Ένα βούρκο γεμάτο ενοχλητικά έντομα. Ψάχνεις, ψάχνεις για κάτι να πιαστείς, ή έστω κάτι που θα σε βοηθήσει να ξελασπώσεις, και δεν μπορείς να βρεις τίποτε. Τι φταίει; Τι έγινε; Έχασες το τραίνο που έπρεπε να πάρεις; Ή απλά δεν υπάρχει καν τραίνο για να πάρεις; Όλοι σου μιλούν σαν να μη συμβαίνει τίποτε, και εσύ απλά τους κοιτάς. Με απορία, με φόβο, ανασφάλεια, αγανάκτηση.

Όλα σου φταίνε και σε όλα φταις. Σαν να σε μισούν τα πάντα γύρω σου, ακόμη και ο αέρας που αναπνέεις. Και βήχεις, ξεροβήχεις να απαλλαχτείς από αυτό που έχει κολλήσει στο λαιμό σου από το βάλτο, αλλά δε λέει να βγει. Σα να κόλλησε ένα φτερωτό έντομο εκεί και να ζουζουνίζει ανενόχλητο, εμποδίζοντάς σε να αναπνεύσεις καθαρό και φρέσκο αέρα. ‘Αφήστε με ήσυχη’, ουρλιάζεις. Μα κραυγή δε βγαίνει. Κοιτάζεσαι σε έναν πρόχειρο καθρέφτη που βρήκες στη τζαμαρία ενός μαγαζιού και το βλέπεις. Το έντομο έχει εξαπλώσει τη μόλυνσή του και στο λαιμό σου, έχεις πρηστεί σε όλο σου το πρόσωπο και απεγνωσμένη όπως είσαι, προσπαθείς να κρυφτείς από τα μάτια του κόσμου. Έχει φτάσει μέχρι το μυαλό σου, δηλητηριάζοντας ό, τι πιο όμορφο και αγνό υπάρχει εκεί.

Και τρέχεις, τρέχεις να σωθείς. Κάποιος σε ακολουθεί, φωνάζοντας τρελαμένος ‘Είναι μολυσμένη, είναι μολυσμένη από την κρίση’. Δεν είχε δει όμως τον εαυτό του καταπρησμένο από το ίδιο έντομο. Εξοργισμένος μαζί σου που τον κόλλησες, αρχίζει να σε κυνηγά. Κάποιος όμως τον σταματά λέγοντας του ‘Είστε στον ίδιο βούρκο, δε φταίει αυτή. Ανέπνευσε από τη μύτη, είμαι εγώ εδώ, θα σε βοηθήσω’. ‘Ποιος είσαι εσύ;’, ρωτά έντρομος ο άνθρωπος. ‘Είμαι φίλος, ξέρω τι κάνω’. Ο Άγνωστος έρχεται προς το μέρος σου και σας φέρνει κοντά. Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι ο άνθρωπος που σου φώναζε προ λίγου εξοργισμένος είναι φίλος σου. ‘Αγκαλιαστείτε’, λέει ο Άγνωστος. Δεν προλαβαίνεις να το σκεφτείς και ο φίλος σου πέφτει πάνω σου με λυγμούς. ‘Συγγνώμη’, ψελλίζει ντροπιασμένος. Και εσύ σαστισμένη από όλα αυτά που συμβαίνουν, το συνειδητοποιείς. Αναπνέεις κανονικά. Δεν υπάρχει πια έντομο στο λαιμό σου, ούτε μόλυνση στο μυαλό σου. Σαν να έφυγαν όλα με μια αγκαλιά. Και τότε κατάλαβες.

Μια αγκαλιά, μία λέξη, μία Παρότρυνση είναι αυτά που χρειάζεσαι. Ένας φίλος, ένας έρωτας, ένας δικός σου άνθρωπος και μία σταλιά ελπίδας ότι υπάρχει θεραπεία για την ‘αρρώστια’ της κρίσης, αρκούν. Και κοιτιέσαι ξανά στην τζαμαρία και χαμογελάς, γιατί ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη στον δρόμο τούτο. Και πολλά έντομα είναι έτοιμα να σε κατασπαράξουν, ξανά και ξανά, αλλά εσύ είσαι προετοιμασμένη. Κανείς δε μπορεί να σε αγγίξει πια.

“You spend every day, shining your light my way”

Wednesday, January 18, 2012

Χαρακτηριστικά της Ολλανδίας



  • ·         Σε κάθε δρόμο υπάρχει και ένας επιπλέον δρόμος για τα ποδήλατα, παντού, ακόμη και στα φανάρια υπάρχει σήμα ποδηλάτου.
  • ·         Οι Ολλανδοί καπνίζουν σαν τους Έλληνες, ασταμάτητα. Με τη διαφορά ότι ακολουθούν τον κανόνα του ΜΗΝ ΚΑΠΝΙΖΕΤΕ, όπου και αν αυτός βρίσκεται.
  • ·         Οι κοπέλες είναι τουλάχιστον 1, 80.
  • ·         Η μαριχουάνα και το χασίσι είναι ανεκτά, όχι νόμιμα, αλλά μπορείς να καπνίσεις και στο δρόμο.
  • ·         Ο κόσμος λέει ευχαριστώ, ακόμη και αν δεν ξύπνησε καλά το πρωί.
  • ·         Τα σπίτια τους είναι ιδιαιτέρως μικρά και στενά, διώροφα και με μεγάλες αυλές.
  • ·         Ολόκληρη η χώρα είναι σα μία επίπεδη πράσινη μακέτα με πολλά πολλά μικρά σπιτάκια.
  • ·         Έχουν τις καλύτερες μπύρες, τυριά, γάλατα, κρέατα, λουλούδια… και η λίστα συνεχίζεται.
  • ·         Έχει τόσο κρύο, αλλά σχεδόν κανείς δε φοράει σκουφάκι, σαν να έχουν ενσωματωμένο καλοριφέρ.
  • ·         Το ίδιο ισχύει και όταν βρέχει. Κανείς δεν κουβαλάει ομπρέλα.
  • ·         Κανείς δεν κρίνει τον άλλον με βάση το εισόδημά του.
  • ·         Οι Ολλανδοί δε συμπαθούν τη Γερμανία (η πλειοψηφία).
  • ·         Δεν υπάρχει πολύ ανεργία, η πλειοψηφία των φοιτητών, πτυχιούχων, ανδρών, γυναικών δουλεύουν (προς το παρόν).
  • ·         Σχεδόν όλοι έχουν iPhone, που σημαίνει ότι κανείς δεν πρόκειται να στο κλέψει ή να το λιγουρευτεί.
  • ·         Κάθε πόλη έχει και μία Red Light District, έτσι για να μη χαθεί η φήμη.
  • ·         Οι Ολλανδοί όταν συναντιούνται φιλιούνται τρεις φορές σταυρωτά.
  • ·         Είναι η πιο δυνατοί πότες μπύρας, και δε μεθούν εύκολα.
  • ·         Είναι λίγο πιο συντηρητικοί από όσο νομίζουν ή θέλουν να είναι.
  • ·         Αγαπούν τη Νότιο Ευρώπη, όπως κάθε Βόρειος Ευρωπαίος που σέβεται τον εαυτό του.



Thursday, January 12, 2012

Τι είναι αγάπη;


Αγάπη είναι να με κρατάς αγκαλιά και να μη φοβάμαι. Τίποτε. Ούτε καν το σκοτάδι μου που τόσο με κρατούσε πίσω.

Αγάπη είναι να σε κοιτώ και να νιώθω ‘γεμάτη’. Καθαρή ευτυχία. Για μια στιγμή. Για πάντα.

Αγάπη είναι να μη φοβάμαι να με αφήσεις. Να χαίρομαι για σένα όπου και να είσαι. Και ας με ξεχνάς.

Αγάπη είναι να αγαπώ ότι κάνεις, και ας μη μου ταιριάζει. Και ας μην είναι καλό για σένα.

Αγάπη είναι να με ξυπνάς με το ομορφότερο χαμόγελο στον κόσμο και με αυτά τα μάτια που λάμπουν.

Αγάπη είναι να με εμπιστεύεσαι, και ας είμαι χιλιόμετρα μακριά.

Αγάπη είναι να σε εμπιστεύομαι, να σε κατανοώ και να σε σέβομαι. Το ίδιο και εσύ.

Αγάπη είναι να με κάνεις να γίνομαι καλύτερη, να είσαι ειλικρινείς, ο πιο σκληρός κριτής μου και ο μεγαλύτερος θαυμαστής μου συνάμα.

Αγάπη είναι να νικούμε μαζί κάθε φόβο μοναξιάς και στενοχώριας. Ακόμη και αν είμαστε μακριά ο ένας από τον άλλον. Καμία απόσταση δε μας χωρίζει.

Αγάπη είναι να με καταλαβαίνεις.

Αγάπη είναι να ερωτευόμαστε κάθε μέρα και πιο πολύ. Να ανακαλύπτουμε ο ένας τον άλλον.

Αγάπη είναι να με νιώθεις, να γελάς και να κλαις μαζί μου.

Αγάπη είναι να μου μαθαίνεις μαθήματα ζωής μαγικά, μοναδικά. Πώς να ξανασηκωθώ εάν σκοντάψω. Πώς να βρίσκω λύσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Πώς να σε αγαπώ. Πώς να ζω μαζί σου αλλά και χωρίς εσένα.

Αγάπη είναι να με δέχεσαι έτσι όπως είμαι, να μην προσπαθήσεις να με αλλάξεις, ποτέ.

Αγάπη είναι να είμαι ο εαυτός μου. Και εσύ ο δικός σου. Μαζί γινόμαστε ένα.

Αγάπη είναι να χορεύουμε μαζί και στις λιακάδες και στις καταιγίδες. Να μου κρατάς το χέρι μέσα στην παγωνιά. Να μη με αφήνεις να ‘πέσω’. Ποτέ.


Και όταν δε θα είσαι εδώ και πέσω, θα σκέφτομαι εσένα. Και μέσα στη θλίψη μου θα σ’ αγαπώ. Γιατί απλά μου έμαθες τι είναι αγάπη.

Tuesday, January 10, 2012

Ένας μήνας και κάτι…


Είναι αστείο πόσο μπορεί να αλλάξεις σαν άνθρωπος. Ή μάλλον πόσο νομίζεις ότι άλλαξες σαν άνθρωπος. Κάθε φορά που μπαίνει μία καινούργια χρονιά, παίρνεις κάποιες αποφάσεις, νιώθεις ότι έχεις μία δεύτερη ευκαιρία να ξαναχτίσεις αυτά που γκρεμίστηκαν μέσα στο προηγούμενο έτος. Σαν να ξορκίζεις το παρελθόν. Και ας πέρασαν μόνο κάποιες μέρες από τότε που το ημερολόγιο έγραφε 31 Δεκεμβρίου. Εσύ νιώθεις σαν να πέρασε ολόκληρος χρόνος και όλα άλλαξαν. Μα τι άλλαξε πια μέσα σε λίγες ημέρες;

Πολλά και καθοριστικά. Είναι αξιοθαύμαστο πόσο μπορεί να αλλάξει η ζωή σου μέσα σε λίγες ημέρες… Σαν να ερωτεύτηκες ξανά, σαν να άνθισαν όλα τα λουλούδια του κόσμου μέσα σε δευτερόλεπτα, σαν να βλέπεις ξανά ξανά το αγαπημένο σου ηλιοβασίλεμα, σαν να είναι όλη σου η ζωή γεμάτη νόημα ξανά. Και τότε συνειδητοποιείς, ότι ναι αξίζει να προσπαθήσεις για σένα, τα όνειρά σου, την αγάπη σου, τη ζωή σου. Αποφάσεις ζωής για στιγμές αιώνιες. Καινούργια χρονιά για νέες περιπέτειες. Και τώρα αρχίζει το καλό.