Thursday, January 28, 2016

Στα Μισά του Ονείρου


τα τόσα άδεια παράθυρα


Και σπάνε οι καθρέφτες σαν τους κοιτώ
κατάματα στο όνομα
του άγαρμπου ονείρου
που σαν χαθώ
στους δρόμους του
βαριανασαίνω
καπνό πηχτό και λάσπη μαύρη.

Σώματα βαριά και ανάσες
άσκημες μεθούν το πνεύμα
σε κάμαρες σκοτεινές.

Να μπορούσα άραγε να νικήσω
όλα τα θαλάσσια τέρατα
όταν κρύβονται στις λίμνες
που ξερνούν τα μάτια μου
τα τόσα βράδια στην έρημο.

Και σέρνω τα βήματά μου
σαν ερπετό σφυρίζω
στα εδάφη με τη λεπτή άμμο
και αφουγκράζομαι τα τόσα
άδεια παράθυρα που άφησα
πίσω και δεν κατάφερα
ποτέ
να φθάσω
με τα ακροδάχτυλά μου.

Θραύσματα παντού και
ένα μισοτελειωμένο
τσιγάρο.


ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ 1ο ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ BONSAISTORIES