Εγώ είμαι η ψυχή σου.

Μην ουρλιάζεις μέσα στην ψυχή μου. Δεν αντέχω πια το θόρυβο που κάνει όταν σπάει το τείχος. Όταν γκρεμίζεται η άμυνα σου και όλα καταρρέουν. Σήκω σου λέω και σταμάτα να φωνάζεις. Τα αυτιά μου ματώνουν και οι πληγές δεν κλείνουν. Γιατί; Γιατί δε σταματάς; Τόσο πολύ με μισείς; Μα εγώ νόμιζα με αγαπούσες, ότι με σκέφτεσαι και ότι δε θες να μου κάνεις κακό. Και τώρα στέκεσαι εκεί και δε μιλάς. Θες εγώ να μιλήσω; Τα διαπεραστικά σου μάτια μου τρυπούν το σώμα, το βλέμμα αυτό της απαξίωσης και της ανωτερότητας με ξεπερνά.

Τι θέλεις από εμένα πια; Άφησέ με ήσυχη, μόνη. Η ανάσα σου τώρα είναι στο σώμα μου και με καίει. Μη με σπρώχνεις, δε θα με ρίξεις. Είμαι ήδη στο πάτωμα. Είμαι ήδη στο κενό. Μα εσύ παλεύεις μαζί μου μέχρι το τέλος. Δε μου επιτρέπεις να ανασάνω, με πνίγεις με όλο σου το είναι. Πες μου το ευχαριστιέσαι; Εκεί που φαντάστηκα ότι υπήρχε ειρήνη ανάμεσά μας, τελικά την πρόδωσες. Τόσος κόπος και εσύ τον κατέστρεψες πάλι. Και μαζί με την προδοσία σου μετράω και τις μέρες που άντεξες, να ξέρω την επόμενη φορά πόσο θα σου πάρει να με πληγώσεις πάλι.

Έχω όμως δύναμη αυτή τη φορά. Τώρα η πρόοδος ήταν σημαντική και δε σου επιτρέπω να γκρεμίζεις ό, τι έχτισα με κόπο. Ό, τι χτίσαμε μαζί τόσα χρόνια. Τώρα εγώ σου φωνάζω γιατί με φέρνεις στα όριά μου. Δε με αφήνεις στην ησυχία και τη γαλήνη που τόσο ξέρεις πως ποθώ. Και φυσικά τώρα γελάς γιατί αυτό ήθελες, να με φέρεις στο τέρμα για άλλη μία φορά. Μα δε σε μισώ πια. Στο λέω κατάμουτρα δες! Ούτε σε φοβάμαι. Σε βλέπω και σε αισθάνομαι καθημερινά, έχω μάθει να ζω με τις ανασφάλειές σου και τις ανησυχίες σου. Είμαστε ‘ένα’ εγώ και εσύ, πρέπει να το συνηθίσεις και να προχωρήσεις πια.

Μην σκέφτεσαι το παρελθόν, επικεντρώσου μονάχα στο παρόν και πίστεψέ με δε θα το μετανιώσεις. Ξεσπάς επάνω μου τώρα και μου φωνάζεις, αλλά ξέρω πως δεν τα εννοείς αυτά που λες. Σε καταλαβαίνω, νιώθω τον πόνο και τη θλίψη σου, αλλά ήρθε η ώρα να αποδεχτείς όσα ποτέ δεν κατάφερες να παραδεχτείς. Ήρθε η ώρα σου λέω. Σταμάτα να κλαις και έλα να μ’ αγκαλιάσεις. Μαζί θα το περάσουμε και αυτό, αρκεί να σταματήσεις να γκρεμίζεις την ψυχή μου. Και όλα θα είναι καλύτερα, το υπόσχομαι.