Η μοναδικότητα ενός συναισθήματος

Στον κόσμο έχουν γραφτεί βιβλία για τα πάντα. Οτιδήποτε μπορούσε να γραφτεί και να εκφραστεί από τον άνθρωπο, έχει γίνει πραγματικότητα. Ακόμη και για τα συναισθήματα έχουν γραφτεί πολλά. Πολλοί τρόποι να τα περιγράψεις, να τα γράψεις, να τα αναλύσεις, να τα εκφράσεις, να τα ζήσεις. 

Όμως είναι ένα συναίσθημα που είναι πάντα το ίδιο. Σε κατακλύζει πάντα με τον ίδιο τρόπο, το εκφράζεις με τον ίδιο τρόπο, όσο διαφορετικός άνθρωπος και αν είσαι. Ίδιες σκέψεις, ίδιες εμμονές. Είναι ο έρωτας, η αγάπη. Όλο σου το είναι ‘τρέμει’ από ευτυχία και δυστυχία συνάμα, όλη σου η ψυχή λαχταράει ένα μόνο πράγμα, να ξαναδείς, να ξανανιώσεις, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Η ύπαρξή σου εξαρτάται από μία μόνο λέξη, αυτό το σ’ αγαπώ. Με όλο σου το είναι το περιμένεις. Το αναμένεις.

Οι μέρες περνούν άχρωμες και χλωμές, άγευστες και άοσμες, γιατί είσαι μόνος σου, δεν έχεις όλα εκείνα που πάντα ήθελες, μια αγάπη, ένα βλέμμα. Και περιμένεις. Θα έρθει σου είχε πει και την πίστεψες. ‘Μα πόσο να περιμένω άλλο’ αναρωτιέσαι. Θέλεις να έρθει να σε πάρει, να σε πάει σε αναμνήσεις ξεχασμένες, σε χρόνια μακρινά, σε ατελείωτα μονοπάτια και διαδρόμους, σε αχαλίνωτες σκέψεις, σε όλο νόημα συναισθήματα, σε όλο ψυχή μέρη. Και θα έρθει, θα έρθει, γιατί στον έρωτα και στην αγάπη, η ελπίδα είναι αθάνατη, η προσμονή είναι ατελείωτη, οι ευχές είναι πολλές και το συναίσθημα ένα. 

Και είσαι πολύ ρομαντικός για άντρας σου λένε όλοι, μα δεν έχει σημασία σκέφτεσαι, δεν έχει. Πάνε αυτές οι παλιές αντιλήψεις, εγώ εδώ θα εκφραστώ και θα δείξω την αδύναμη πλευρά μου, αυτή που τρέμουν όλοι από τους ίδιους τους εαυτούς τους. Μία λέξη, μία χειρονομία φτάνουν για να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου όπως στα αλήθεια είναι και νιώθει όταν ερωτεύεται.

Και ένα δάκρυ κυλάει από την άκρη του ματιού σου, όλη σου η ψυχή και η δύναμη ενός συναισθήματος βρίσκεται σε αυτό το δάκρυ. Χάνεται στο πρόσωπό σου, όπως χάνεσαι και εσύ στον εαυτό σου. Δακρύζεις πάλι και έλεγες δεν θα το ξαναέκανες. Σ’ αυτό το δάκρυ κρύβονται πολλά, όλα όμως φανερώνονται αργά η γρήγορα γιατί δεν κρύβεται το ίδιο το δάκρυ, είναι αναπόφευκτο. Όπως όλα στη ζωή. Όσο και να αποφεύγεις τον πόνο έρχεται ξανά και ξανά γιατί απλά πρέπει να τον ζήσεις, γιατί απλά αυτός είναι που φέρνει και την ευτυχία αργά η γρήγορα.