Thursday, April 4, 2013

Μία φωτογραφία και ένα τσιγάρο.



Μία φωτογραφία και ένα τσιγάρο. Τι και αν έκοψα το κάπνισμα, οι καπνοί μου κυκλοφορούν ελεύθεροι και μόνοι. Μόνοι σε ένα θαμπό μα φωτεινό δωμάτιο, να γεμίζουν τη σκιά μου που πέφτει άχαρη στο έδαφος.

Μία φωτογραφία και ένα τσιγάρο. Τα ζήτησα, μα κανείς δεν μπορούσε να μου τα δώσει. Ήταν οι λέξεις ή τα χρόνια, ποτέ δεν κατάλαβα. Και η χοή του ανέμου στα αυτιά μου ψιθύριζε σκέψεις.

Διαφορετικές εικόνες μου έρχονται στο μυαλό όταν αναπολώ ανάσες. Διαφορετικές άστρωτες εικόνες. Είναι το εγώ μου που αλλάζει; Ή είναι η ανάσα σου που νιώθω πιο ζεστή;

Εκείνη τη φωτογραφία με το τσιγάρο δε μου την έδωσε κανείς. Την πήρα μόνη μου από τα χέρια της σιγής. Τραγουδούσε και αυτή μελωδίες του μέλλοντος. Ήταν όμορφη και θλιβερή, όπως όλες οι γυναίκες.

Την πήρα στα χέρια μου τη φωτογραφία, καθώς κάπνιζα εκείνο το βαρύ τσιγάρο. Οι καπνοί θόλωναν τα παράθυρα και δεν μπορούσα να κοιτάξω έξω την Άνοιξη.

Έσβησα από τον ύπνο μου εικόνες σκουριασμένες, μάζεψα τις κουρτίνες στο δωμάτιο και άνοιξα εκείνο το πεισματάρικο παράθυρο.

Τις έβαλα στη σειρά και τις κρέμασα μία προς μία, έτσι άχαρες πως ήταν. Με το παράθυρο ανοιγμένο, ακόμη και η ζωή χαμογέλασε.

Οι καπνοί έβγαιναν έξω διστακτικά και ο αέρας της ζωής μου καθάριζε, μαζί με το μυαλό εκείνο που αποκοιμήθηκε. Η φωτογραφία που κρατούσα ήταν κενή.

Στο ξέσπασμα της Φύσης έξω ούρλιαζα, χωρίς να μπορώ να βγω από το δωμάτιο. Το γρασίδι υγρό, το μύριζα. Τα λουλούδια ανθισμένα περίμεναν. Οι στάχτες δίπλα μου από το τσιγάρο ανάσαιναν.
Και η σκιά μου εκεί καρφωμένη στο έδαφος, ακίνητη, αέναη. Ανίκανη να κουνηθεί.

Ο άνεμος θυμήθηκε την παρουσία μου. Η ορμή του με τρόμαξε, όπως η Ποίηση τρομάζει από την Αλήθεια.

Τότε ήταν που έγειρα μπροστά από το παράθυρο, μη μπορώντας να αντισταθώ, και ας έκανε κρύο.
Στη φωτογραφία που κρατούσα, έβλεπα σχέδια να χρωματίζουν το χαρτί. Σαν ο καπνός που βγήκε από το δωμάτιο να κλειδώθηκε όλος μέσα σε αυτή. Σαν οι στάχτες να μεταμορφώθηκαν σε σχέδια Αρχής.

«Ήρθε η Άνοιξη» άκουσα και αποκοιμήθηκα μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο, κρατώντας ακόμη εκείνη τη φωτογραφία. 

No comments: