Ο απών

Όλα ένα όλον και εγώ απών.

Τι και αν όλα αλλάζουν, τι και αν όλα επιστρέφουν.

Λόγια και αγάπες δεν αντέχουν τη λάμψη του τώρα.

Ο χρόνος στέκεται αυστηρός κριτής.

Μα εγώ χωμένος στα άπειρο βοηθώ τις μέρες να σταματούν λίγο ακόμη.

Και το τέλος της απόγνωσης ξεκινά να περιστρέφεται,

γύρω από τις γωνιές της Γης.

Φως αχνό πέφτει στο σώμα όπου κατοικώ,

σε αυτό που ίσως αποδειχθεί η σωτήρια

ή η καταστροφή μου.

Το σώμα αυτό αδύναμο μέσα σε ένα μυαλό

που της αγάπης τα φτερά αγκαλιάζει.

Κανείς δεν ξέρει όμως αν θα ζήσει μία ημέρα για να δει

την επιβράβευση να θριαμβεύει επάνω στον Πόνο.