Sunday, October 28, 2012

Μία ημέρα σαν όλες τις άλλες


Η ημέρα ορκωμοσίας ομολογουμένως είναι ιδιαίτερη ημέρα για όλους, είτε είναι για Bachelor ή Master, είτε είναι για οποιοδήποτε πτυχίο. Οποιαδήποτε ακαδημαϊκή επιτυχία λοιπόν, πρέπει να γιορτάζεται με την πρέπουσα λαχτάρα. Έτσι και όσοι από εμάς ήδη έχουν νιώσει αυτή τη χαρά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, γνωρίζουν τη γλυκιά αυτή γεύση που σου αφήνει στο στόμα η ημέρα της ορκωμοσίας.


Εκτός από την τελετή, που για τους φοιτητές στη Θεσσαλονίκη και το Αριστοτέλειο συγκεκριμένα είναι – εκτός από catwalk – περιτριγυρισμένη από μία δόση γκλαμουριάς μα και υπερηφάνειας. Γονείς, φίλοι, παλιόφιλοι, συμφοιτητές και μη είναι εκεί για να σε καμαρώσουν να λες τον περιβόητο όρκο! Και φυσικά το όλο στήσιμο της τελετής στην αιώνια αίθουσα είναι κάτι που δεν ξεχνάς εύκολα. Και όμως σε άλλες πόλεις του κόσμου δεν είναι έτσι. Εδώ στη Leeuwarden για παράδειγμα, διαφέρει εκ των πραγμάτων. Με ένα εκπαιδευτικό σύστημα τελείως διαφορετικό, με το Βachelor να έχει άλλη δομή και το Μaster να αποτελεί το σημαντικότερο των πτυχίων, η τελετή ορκωμοσίας δεν είναι σίγουρα αυτό που ζούμε στην Ελλάδα.

Στο NHL Hogeschool, όπου είχαμε την τιμή να παρακολουθήσουμε την τελετή ορκωμοσίας Bachelor, κάτι άλλο έχει περισσότερη σημασία από την εμφάνιση ή το πόσους φίλους θα καλέσεις και έπειτα θα κεράσεις. Αυτά που θα πει για σένα ο καθηγητής. Ναι καλά καταλάβατε. Ανάλογα με το πώς έκανες την πτυχιακή σου – μόνος ή με ομάδα – καλούν το όνομά σου, σε μία τραγικά ασφυκτική και μικρή αίθουσα, και ο υπεύθυνος καθηγητής σου λέει λίγα λόγια για σένα και την ομάδα σου. Πολύ προσωπική διαδικασία θα αναλογιστείτε. Και όμως δεν είναι αυτό που φαίνεται. Οι περισσότεροι φοιτητές δεν έχουν σε μεγάλη εκτίμηση τη διαδικασία αυτή και δεν ανυπομονούν καθόλου όταν θα ανέβουν στην μικρή «εξέδρα» να ακούσουν τον καθηγητή τους. Και στην τελική η πλειοψηφία των ομιλιών είναι μικρές και διόλου προσωπικές, είναι κάτι σαν παρουσίαση της πανεπιστημιακής και επαγγελματικής πορείας του φοιτητή, και το συναίσθημα είναι απλά απόν.


Παρόλα αυτά και υπογραφές πέφτουν, σε πολύ περιποιημένα τυπωμένα πτυχία φυσικά και χειροκροτήματα ακούγονται. Ο γνωστός ελληνικός πανικός βεβαίως με τους επαγγελματίες φωτογράφους ούτε για δείγμα. Μόνο μία υπήρχε και αυτή έβγαζε από μακριά. Και φυσικά ούτε όρκος. Δε χρειάζονται αυτά, είναι περιττά, ανούσια, όπως το να «στολιστείς» ή να καλέσεις πολλούς και αγαπημένους φίλους. Εδώ η τελετή είναι τυπική και καθόλου υποχρεωτική – πες το αυτό στη γραμματέα της σχολής μου και αν δε φας βρίσιμο είσαι τυχερός.

Βέβαια στην είσοδο του πανεπιστημίου πριν και μετά την τελετή, υπήρχε ολόκληρος μπουφές με καφέδες, αναψυκτικά, ποτά και σνακς, προκειμένου να ευχαριστηθείς με κάποιο τρόπο την γενικώς βαρετή – αλλά για μένα το ίδιο σημαντική – ολλανδική ορκωμοσία. Για πολλούς δεν έχει και τόση σημασία πια το γεγονός το ίδιο, παρά το μετά. Η επαγγελματική πορεία του φοιτητή και πως θα αξιοποιήσει όσα έμαθε τόσα χρόνια σε μία δουλειά που να αγαπά και να του προσφέρει αυτά που χρειάζεται, που εκτός από το χρηματικό παίζει ρόλο και η προσωπική ικανοποίηση, να δουλειές σε κάτι που αγαπάς αληθινά!

ΥΓ: Αφιερωμένο σε όσους πήραν ή θα πάρουν κάποιο πτυχίο. Καμία συγκίνηση δε συγκρίνεται με αυτή της ορκωμοσίας, όπως και να τη ζήσει κανείς. Καλή σταδιοδρομία!

No comments: