Κάτι να θυμάμαι

Λατρεύω τη μυρωδιά του Απριλιάτικου γρασιδιού, την αίσθηση αυτή του επερχόμενου καλοκαιριού, που ξέρεις ότι θα σε ταλαιπωρήσει, κι όμως το αγαπάς τυφλά. Μου αρέσει αυτή η νοσταλγία για το χειμώνα που έφυγε, αλλά πιο πολύ αυτή η προσμονή για τις ανοιξιάτικες μυρουδιές των φρεσκοβρεμμένων λουλουδιών και των αχόρταγων μεθυσμένων ανέμων. Τι εκνευριστικά όμορφη εποχή η τωρινή. Τόσο όμορφη εποχή που μοιάζει κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη φορά που τη ζεις κι η τελευταία συνάμα. Και όμως, κάθε φορά έχει την ίδια αίγλη, την ίδια γοητεία.