Μάτια ερημικά περιμένουν

Έτσι θα ανθίσω και εγώ

Είμαι εδώ για σένα. Έλα να με πάρεις. Είμαι εδώ σε μια έρημο σε κάποια μακρινή ήπειρο να φαντάζομαι τις οάσεις της άφιξής σου. Να φαντάζομαι τη δίψα μου για αγάπη να εξαφανίζεται και το ηλιοκαμένο μου κορμί να ανακουφίζεται με το άγγιγμα σου. Και όταν θα σε δω δε θα νιώθω τίποτα το βασανιστικό, μόνο αγαλλίαση ότι είσαι και πάλι κοντά μου.

Και δε θα σε αφήσω να φύγεις από την έρημο μου γιατί τότε θα μεταμορφωθεί σε όαση συναισθημάτων. Σε ένα παράδεισο ονειρικό και συνάμα εξωπραγματικό. Εκεί που έβλεπες ερημιά και ξηρασία τώρα θα μεταμορφώνεται σε αυτό που πάντα ονειρευόμουν, σε μία πανδαισία αρωμάτων και  ονείρων. Η ξηρή και στεγνή άμμος θα έχει γίνει αυλάκι με καθάριο νερό να ποτίζει κάθε άκρη της απέραντης αυτής γης του μυαλού μου. Δε θα υπάρχει γωνιά που να μη νιώσει τη δύναμη της αγάπης αυτής. Όλα θα έχουν γίνει ένα με τη γη και τον ουρανό.

Θα παίρνω δύναμη από τη ματιά σου και θα μεταμορφώνω κάθε τι που μαράθηκε και πέθανε μέσα μου. Αναμνήσεις και συναισθήματα που είχαν ξεραθεί θα ξαναγεννηθούν φρέσκα και πιο δυνατά από ποτέ, σαν κάτι ρίζες παλιών δέντρων που όσα χρόνια και αν είναι ξηρά, λίγο νερό να τους ρίξεις μεγαλώνουν ξανά για άλλη μία αιωνιότητα. Γιατί απλά θα δουν εσένα που τόσο λαχταρούν.

Τώρα όμως τριγυρνώ με ρούχα παλιά και φθαρμένα από το χρόνο στην έρημο αυτή που έχω φτιάξει μέσα μου. Κοιτώ μπροστά και δε βλέπω τίποτα παρά αχανές ερημιά. Και η ζέστη με καίει και με εξασθενεί. Και ξέρω ότι θα σε δω στο τέλος της διαδρομής μου αναγεννημένο, έτοιμο να με ταξιδέψει σε γαλάζιους ατέρμονους ουρανούς, σε οάσεις χωρίς τέλος, σε χώρες ονειρικών διαστάσεων, σε μία κατάσταση λήθης και ηρεμίας, σε έναν παράδεισο.

Και όταν σε βρω θα πέσω στα χέρια σου, θα λιποθυμήσω από εξάντληση. Και εσύ θα απορήσεις ποια είναι αυτή η κουρασμένη γυναίκα μέσα σε αυτήν την ερημιά; Εγώ την αγάπη μου έψαχνα. Και τότε θα με δεις και θα καταλάβεις ότι η μοναξιά και η απουσία σου με κατάντησαν έτσι και θα μου υποσχεθείς ότι δε θα με αφήσεις ποτέ ξανά, ότι θα είσαι στο πλάι μου για πάντα, ακόμη και αν περπατάμε στην έρημο που χτίσαμε μαζί για μια ζωή.