Το ταξίδι που ξεκινούσε ...

Όλα ήταν έτοιμα. Εισιτήρια, βίζες, πράγματα, όλα τακτοποιημένα. Είχα χαιρετήσει και τους τελευταίους στη λίστα μου και έπρεπε τώρα να ξεκουραστώ για να είμαι φρέσκια για το ταξίδι της επόμενης μέρας. Πού να τη βρω όμως τη νύστα; Η αγωνία μου έτρωγε το μυαλό. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ και να απολαύσω τον τελευταίο μου ύπνο στα πάτρια εδάφη. Σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου και με τάραζαν. "Τι κάνω; Πού πάω; Θα τα καταφέρω; Μόνη μου; Θα βρω σπίτι; Πώς θα είναι το πανεπιστήμιο; Θα μου αρέσει; Θα κάνω φίλους; Θα φτάσουν τα λεφτά; Και αν ξεμείνω;Τι κάνω;;;" 


Όμως άλλες σκέψεις ερχόντουσαν να με ησυχάσουν. "Εμπειρία ζωής, ταξίδι, νέοι τόποι και άνθρωποι, καλύτερη εκπαίδευση, πρακτική." Ξάφνου όλες οι αμφιβολίες εξαφανίστηκαν. Ναι μπορώ και θέλω να το προσπαθήσω. Από τη στιγμή που μου δόθηκε η ευκαιρία, ξέρω ότι θα το μετάνιωνα τρελά αν δεν το έκανα και η προοπτική να εγκατασταθώ στον ξένο αυτό τόπο μόνιμα δε με τρόμαζε, αλλά με εξίταρε! Έτσι κατάφερα να παραδοθώ στην αγκαλιά του Μορφέα με τη φαντασία μου να φτιάχνει εικόνες για το νέο ταξίδι που ετοιμαζόμουν να κάνω...