Ζωές αποξηραμένες σε μαρμάρινες μνήμες |
Και το φως ξέρναγε αντιθέσεις
και η ζωή παρήγαγε κενά.
Μα οι κρίκοι μας σιγά σιγά λιώνουν
μέσα στο χάος της γκρίζας πόλης.
Ούτε μαζί ούτε χώρια,
στα πάρκα και στις αυλές,
στα μπαλκόνια με τις μαραμένες βεγόνιες
και στα γκαράζ ανύπαρκτων ψυχών.
Τρέχω στον ακάλυπτο μόνη
μήπως και βρω τα χαμένα μου βήματα.
Οι επιλογές αναρριχώμενα φυτά χωρίς αιτία
και οι χαρές στεγνά άφιλτρα τσιγάρα.
Πίκρα πληρωμένη από εμάς
για τους γονείς και τα αδέρφια μας.
Φωτογραφία: Κοζάνη, Νοέμβριος 2013, Pentax P30
Vicky Griva Photography ©
Vicky Griva Photography ©
No comments:
Post a Comment